— О, вы сустрэліся? А дзе-ж яна?
— Паехала, я думаю.
— Паехала! Значыць, яна сама не ведае, чаго хоча. Я пакінуў яе ў халупе ўсяго толькі дзесяць хвілін таму назад. Яна зняла свой галаўны ўбор — проста мужчынскі капялюш — і размясцілася тут, як дома. Дык вы сказалі, што яна паехала? Якое шчасце! Я зусім не шкадую гэтага! Ад такой жанчыны лепш быць далей. Вы не паверыце, міс Пойндэкстэр, яна-ж падставіла свой пісталет проста мне пад нос.
— Божа мой! Для чаго-ж гэта?
— Толькі таму, што я не пускаў яе ў халупу. Але яна ўсёроўна ўвайшла. Калі вярнуўся стары Зеб, ён не стаў ёй перашкаджаць. Яна сказала, што містэр Джэральд яе сябра, што ёй хочацца даглядаць хворага.
— Праўда? О, гэта дзіўна, вельмі дзіўна, — прамармытала крэолка, задумаўшыся.
— Правільна вы сказалі. Тут адбываецца шмат дзіўнага.
— Дарагі Фелім, раскажыце, што здарылася.
— Добра, міс, але для гэтага вам давядзецца зняць капялюшык і астацца тут далей. Каб расказаць усё, што адбылося з пазаўчарайшага дня, спатрэбіцца шмат часу.
— Хто тут быў за гэты час?
— О, тут было многа сяго-таго. Перш за ўсё прыязджаў сюды адзін жартаўнік. Я не асмельваюся расказваць вам пра яго. Гэта вас можа напалохаць, міс.
— Раскажыце. Я не баюся.
— Ну, добра, толькі я сам не магу разабрацца, што такое гэта было: чалавек конна, але без галавы.
— Без галавы!
— А што больш за ўсё дзіўна, ён быў выліты містэр Морыс. Калі-б вы толькі ведалі, як я спалохаўся, — душа ў пяткі ўскочыла!
— Але дзе-ж вы гэта бачылі, містэр О‘Ніл?
— Вунь там, над абрывам. Я вышаў сустракаць гаспадара. Ён абяцаў вярнуцца ў тую раніцу. Спачатку я думаў, што гэта містэр Морыс едзе. І раптам пад‘язджае гэты… без галавы. Здыміце капялюшык і сядайце на куфэрак — там зручней сядзець, чым на крэсле. Сядайце, прашу вас. Я яшчэ не ўсё расказаў.
— Не турбуйцеся аба мне. Прадаўжайце. Хто-ж яшчэ, апрача гэтага дзіўнага конніка, быў тут? Гэта, напэўна, хто-небудзь пажартаваў з вас?
— Пажартаваў! Тое самае сказаў мне і стары Зеб.
— Значыць, і ён быў тут?
— Так, але толькі пасля таго, як сюды прыходзілі…
— Другія?
— Так, міс, Зеб прышоў толькі ўчора раніцой. Яны-ж наведалі нас у ноч напярэдадні. І ў вельмі позні час. Вы разумееце, я спаў салодкім сном. Яны прышлі і разбудзілі мяне.
