Нават дзікі енк кабылы не зрабіў на натоўп такога моцнага ўражання, як з‘яўленне Зеба Стумпа.
Яго ведалі амаль усе прысутныя. Яго паважалі, а многія баяліся. Да апошніх адносіліся Біл Грыфін і яго таварыш. Вяроўка выслізнула ў іх з рук, як толькі пачулася каманда «адпусці».
— Што за глупства выдумалі гэтыя хлопцы? — прадаўжаў паляўнічы, звяртаючыся да натоўпа, анямеўшага ад здзіўлення. — Не збіраецеся-ж вы вешаць хворага?
— Мы якраз і хочам гэта зрабіць, — адказаў злосны голас.
— А чаму-б і не? — запытаў другі.
— Чаму-б і не? А хто даў вам права вешаць без суда цехаскага грамадзяніна?
— Падумаеш, важны грамадзянін! Ды, апрача таго, тут быў суд, справядлівы суд.
— Вось што! Чалавек у непрытомнасці прысуджан на смерць. Адпраўляць яго на той свет, калі ён нічога не ведае! І гэта вы называеце справядлівым судом?
— Што нам да таго, паколькі мы ведаем, што ён вінаваты? Мы ўсе ў гэтым упэўнены.
— Упэўнены? Добра. З табою, Джым Стодарс, я нават не буду аб гэтым і гаварыць. Але ты, Сэм Мэнлі, і вы, містэр Пойндэкстэр, не можа быць, каб вы былі згодны з тым зверствам, якое тут адбываецца? Па-мойму, гэта не больш, не менш, як забойства.
— Ты не ўсё ведаеш, Зеб Стумп, — загаварыў верхавод рэгулятараў, жадаючы апраўдаць свой удзел у гэтай справе. — У нас ёсць факты.
— К чорту вашы факты! Я не хачу нічога чуць. У нас хопіць часу ў гэтым разабрацца, калі будзе сапраўдны суд, супроць якога, вядома, ніхто пярэчыць не будзе.
— Вы занадта многа бярэце на сябе, Зеб Стумп, — умяшаўся Касій Кольхаун. — Забіты не быў вам ні сынам, ні братам, а то вы, напэўна, загаварылі-б інакш. Не разумею, чаму вы ўмешваецеся ў гэтую справу.
— Перш за ўсё таму, што гэты хлапец мой сябра, не гледзячы на тое, што ён іншакраінец. А па-другое, таму, што Зеб Стумп цярпець не можа несумленнай ігры, хоць-бы яна і разыгрывалася ў прэрыях Техаса.
— Несумленнай ігры! Вы гэта называеце несумленнай ігрой! Цехасцы, няўжо вы палохаецеся гэтага балбатуна? Пара скончыць з гэтай справай! Кроў забітага Генры Пойндэкстэра заве да помсты. Бярыцеся за вяроўку!
— Папрабуйце толькі! Першы, хто асмеліцца, зваліцца раней, чым паспее схапіцца за яе. Вы павесіце няшчаснага не раней, чым мёртвае цела Зеба Стумпа расцягнецца на траве і некалькі чалавек з вас побач з ім. А ну! Я хачу паглядзець, хто дакранецца да вяроўкі!
Надышла поўная цішыня. Людзі не краталіся з месца, част-
