падобны-ж выпадак. Праўда, тут толькі тры літары, але мне здаецца, здагадацца няцяжка, што яны азначаюць.
— Куля мечаная, гэта праўда, — хутка ўмешваецца абвініцель. — Магчыма што яна і належыць добра вядомаму ў сетлменце джэнтльмену. Скажам, што гэта так. І ўсё-такі гэтым яшчэ нічога не даказана. Забойства, зробленае крадзенай зброяй, — досыць звычайная гісторыя. Апрача таго, скажыце мне, калі ласка, чым можна матывіраваць такое забойства, калі нават і дапусціць, што яно зроблена чалавекам, на якога вы кідаеце падазрэнне? Не называючы імя, мы ўсе ведаем, каму гэтыя ініцыялы належаць. Я ўпэўнены, што гэты джэнтльмен сам не будзе адмаўляць сваіх ініцыялаў. Аднак, гэта яшчэ нічога не азначае. Іншых доказаў, якія даюць магчымасць звязаць яго імя з гэтым злачынствам, няма.
— Вы так думаеце? — гаворыць Зеб Стумп. — А як вы назавеце вось гэта?
Пры гэтых словах Зеб вымае са свайго кісета кавалачак паперы, абпаленай па краях і пачарнелай ад пораху.
— Гэта я знайшоў у зарасніках каля месца забойства, — гаворыць стары паляўнічы, перадаючы паперку прысяжным. — Яна зачапілася за шып акацыі, а трапіла туды з дула той самай стрэльбы, з якой вылецела і куля. Наколькі я разумею, гэта кавалачак канверта, скарыстаны ў якасці пыжа. Цікава, што на ім стаіць імя, якое зусім адпавядае ініцыялам кулі. Прачытайце, калі ласка, панове прысяжныя.
Адзін з прысяжных бярэ паперку і, выраўняўшы яе, чытае:
— Капітан Касій Кольхаун!
Раздзел XCVI
ПУСЦІЎСЯ НАЎЦЁКІ
Гэта імя стварае сенсацыю сярод членаў суда.
Адначасова чуюцца крыкі з натоўпа. Гэта не выкрыкі здзіўлення. Не! Яны чуюцца ў апраўданне абвінавачваемага і абвінавачваюць таго, хто быў самым ярым з усіх абвініцеляў.
Паказанні Зеба Стумпа ясна даказалі поўную недатычнасць Морыса Джэральда да забойства Генры Пойндэкстэра.
Цяпер у гэтым ужо ніхто не сумняваўся.
І ў той-жа час устанавілася не меншая ўпэўненасць, што Кольхаун з‘яўляецца забойцай. Кавалачак абпаленай паперкі паслужыў апошнім звяном у ланцугу гэтых доказаў.
Зебу зноў даюць слова. Ён гаворыць аб тым, як у яго ўзніклі падазрэнні супроць Кольхауна, як ён шукаў сляды злачынства ў прэрыі, як ён двойчы быў сведкай пагоні капітана за коннікам без галавы. Расказваючы ўсе падрабязнасці, ён упамінае таксама аб мене коней.
Але натоўпу ўжо больш не цікавы яго паказанні. Чуюцца крыкі:
