Падышоў з другога боку настаўнік Ягор.
Ягор. Ты з кім гэта, Ахрэм?
Ахрэм. А!.. Добрага дня!.. Ды вось хлопцу гукаю! Ня слухае, шэльма, — кажу, не чапай утопельніка, а ён шастае ля яе!..
Ягор. Што, ізноў утопельнік?
Ахрэм. А так… дзяўчына!.. Другі дзень як ляжыць ужо…
Ягор. А!.. Ведаю!..
Ахрэм. Чакаем войта: дазнаньне рабіць! Апранута па-паньску, з пярсьцёнкам на руцэ…
Ягор. Ведаю!.. Хадзем… глянем на яе… А пасьля ты мяне перавязеш на той бераг!..
Ахрэм. На той бераг, выбачайце, удзень не павязу: начальства забараніла… Сяляне, як ведаем, на гарачку там хварэюць… выміраюць…
Ягор. А мы з табою цішком як-небудзь!..
Ахрэм. Не, даруйце, удзень не павязу! Баюся, паны шомпалаў дадуць!..
Ягор. Як-жа цяпер? Мне трэба пабачыць Марысю.
Ахрэм. Толькі ноччу!..
Ягор. Як сабе хочаш!.. Не павязеш ты, павязе хто іншы! (Пашоў).
Ахрэм. Чаму-ж не! Хіба мала рызыкантаў! (Пашоў за ім).
Падышоў стары Мікола са спарышамі.
Мікола. Ягорка, чакай! Ягорка! Я так і ведаў!.. Чатыры дні яе не пабачыў, ну і есьці перастаў… І што
