Гэта старонка не была вычытаная
АКТ ДРУГІ
У кватэры Ягора. Па сьценках малюнкі па прыродазнаўству, глёбус і другія рэчы. Ля дзьвярэй лава; на ёй драўлянае вядро і конаўка. Мікола сядзіць ля адчыненага акна і чуе, як на вуліцы нехта грае на гармоніку; потым зачыніў акно і заплакаў.
Уваходзіць Ахрэм (з дубчыкам у руках).
Ахрэм (падышоў да Міколы, сеў). Сумуеш?.. Горка на старасьці зьнявагу цярпець!..
Мікола. Што скажаш добрага?..
Ахрэм. Адпачыць да цябе прышоў…
Мікола. Будзь ласкаў!..
Ахрэм. І сягоньня на волас не заснуў, усю ноч перавозіў!..
Мікола. А мо’ жандары і майго Ягорку куды павезьлі?
Ахрэм. Ягор у дэфэнзыве!.. Мы за гэтым сачым…
Мікола. І старасьці няма пры кім дажыць! (Заплакаў).
Ахрэм. Ня плач, на ўсіх сьлёз ня хопіць! Вось у мяне сыны былі, думаў, пашануюць старасьць… Усе пагінулі — хто на вайне, а хто так, адзін, як той пень, застаўся!.. Ня плач, ня родны-ж ён табе!..
