Мікола. Нічога не разумею!.. Мне?..
Алеся. Ды ня вам, а Ягору! (Паўза). А ну, вочы ў жменю!
Мікола. А!.. Здагадаўся!..
Алеся. Нарэшце разгадалі…
Мікола. Бацюхны мае! Якія-ж гэта людзі?!. Чаго яны хочуць?!.
Алеся. Самая звычайная рэч!.. Падаслалі пераапранутага шпега, каб зрабіць потым аблаву, знайсьці аружжа, а пасьля запякаць у астрог!..
Мікола. Алеся, дарагая! Ну, як аддзякаваць цябе?! Ты-ж пазбавіла нас ад бяды!..
Алеся. А ведаеце?.. Нам карысьць, — маем з набоямі рэвольвэр!..
Мікола. Хавай і справе канец!..
Алеся. Ну, яшчэ не канец — на гэтым іх провокацыя ня скончыцца!..
Мікола. Во, каб іх пяруны!.. Ня ведаеш, Алеська, што з Ягорам?..
Алеся. Ягор сягоньня будзе дома!..
Мікола. Няўжо?..
Алеся. А вось пабачыце!..
Мікола. Ой, другога шчасьця не жадаў бы! А што добрага ў вас за ракою?
Алеся. Нядобра!.. Марыся захварэла!..
Мікола. Захварэла?..
Алеся. Вельмі цяжка!.. Зараз паеду да яе!..
Мікола. Ой!.. Гэта ж прыкрая навіна!.. Хоць-бы не дазнаўся Ягор!..
