Ягор. Грозная навіна!.. Марыся хворая… організацыя пад пагрозай… мяне могуць выслаць… Як-жа быць? (Узяў у рукі люстэрка). Культурны народ! (Гіронічна).
Уваходзіць жандарскі афіцэр.
Афіцэр. Выбачайце, што без дазволу!..
Ягор. Дзіўная далікатнасьць!..
Афіцэр. Паколькі гэты будынак належыць да школы, а школа наша ўрадовая, а я прадстаўнік ураду… Думаў, маю права ўвайсьці і без дазволу!..
Ягор. Што вам патрэбна?..
Афіцэр. Вы адзін?..
Ягор. Адзін!..
Афіцэр. Вось гэта добра: з адным лепш!..
Ягор. Відаць надоўга, калі без запросін селі…
Афіцэр. Вы мяне не папрасілі сесьці, дык вашую някультурнасьць я ліквідую сам!..
Ягор. Да справы, калі ласка…
Афіцэр. Можна! (Пляснуў у далоні).
Увайшлі два польскіх салдаты.
Афіцэр (да Ягора). Не рабеце такіх страшных вачэй!.. Самая звычайная рэч… Згодна наказу дэфэнзывы, мы ў вас павінны зрабіць вобыск… (Да салдатаў). Проша дэтальна обэйжыць помешкане!.. (Салдаты пачалі праглядаць).
Афіцэр. А вы можаце спакойна пасядзець!..
Ягор. Дзякую за пашану! (Вялікая паўза. Яны шукаюць, афіцэр курыць. Ягор моўчкі сядзіць).
