Алеся. Але пярсьцёнак зьняць з рукі забыўся, а пярсьцёнак з монограмай!.. Цяпер думае, як-бы памылку паправіць, але дарэмная фатыга!..
Ягор. Усё ведаю!..
Уваходзіць Макрына.
Макрына. Ну, гэта мне зусім не падабаецца!.. Мала аднэй, так і другі, яшчэ самапасам… Ходзяць, як калісь, раней!..
Алеся. А ты швайцара ля дзьвярэй пастаў!..
Макрына. Овшэм, не швайцара, а салдата са стрэльбай пастаўлю, каб быў парадак!..
Алеся. Гармату лепш пастаў!..
Макрына. Досыць і стрэльбы будзе! Ніводзін бальшавік не падыдзе!..
Ягор. Як хутка ты, Макрына, запрадалася? Ці даўно бяз хлеба сядзела?
Макрына. Цяпер хлеб ёсьць!.. Калісь Макрына старажыхаю ў школе была, са званком за мужычымі дзяцьмі бегала, а цяпер, овшэм, годзе!..
Ягор. Кім-жа цяпер мысьліш быць? Службы-ж няма, бо школу зачынілі!..
Макрына. Пан палкоўнік службу дасьць!..
Алеся. Будзе палкоўнічай жучкай!..
Макрына. І, овшэм, буду!..
Алеся. Будзеш на падушачцы ляжаць і на людзей брахаць!..
Макрына. Абы хлеб, усякі загаўкае!..
Алеся. Ну, і брашы на вецер!..
Макрына. Можа вы адсюль выправіцеся?..
