Макрына. А ты пашкадаваў, прыехаў!..
Мікола. Бяз памяці ляцелі!..
Макрына. Ну і ляці сабе назад!.. Паненка жыва!..
Мікола. Вось і добра! Вялікая, можна сказаць, радасьць! А дзе-ж вучыцель? Ня ведаеш?
Макрына. Гэта твой?
Мікола. Але — Ягорка!
Макрына. Ён цяпер ня вучыцель, а жабрак!..
Мікола. Але, бядак: дні два сядзеў, зьневажалі!..
Макрына. Так і трэба мяцежнікам!..
Мікола. Выбачай, родная, ня чую: на вайне з гарматаў страляў!..
Макрына. Тады сядзі на печы і ня швэндайся па хатах!..
Мікола. Але, у латах!.. Увесь у латах… ведама бедны!..
Макрына. Ото, глухі цецярук!..
Мікола. Школу зачынілі, у службе адмовілі, а за што, пытацца?!.
Макрына. А за тое, што супроць паноў пашлі! Трэба галаву ніжэй трымаць!..
Мікола. Ён увесь час з беднымі, і яна-ж дапамагала беднаце!..
Макрына. Як рабіла, так і мае! Цягала мужыкоў, цягала, а цяпер сама ляжыць!..
Мікола. Добрая дзяўчына! Ай, добрая! Няхай бы сабе жаніліся, я згодзен!
