Гэта старонка не была вычытаная
АКТ ЧАЦЬВЕРТЫ
Сход сялян. Грамада народу. З боку стол, за ім стаіць прадстаўнік асьветы, за сталом сакратар. На стале званок і належныя для пісаньня прылады. Чуваць вялікі гоман.
Прадст. асьветы. Але-ж цішэй!.. Так-жа ня можна, панове!.. Панове!..
Селян. 1-ы. Ды якія мы панове!
Алеся. Панове ў лапцёх. Няхай даюць школы і ня клічуць панамі! (Гоман).
Прадст. асьветы (чакае, калі скончыцца гоман, які сам па сабе заціх). Ну, ці доўга будзе так?! (Паўза). Значыць, балючае пытаньне — школы!
Усе.— Але, школы!
— Давайце іх чым хутчэй!..
— Нашы, беларускія!..
Пр. асьв. Але-ж пакіньце лапатаць! Што гэта… маёўка якая?
Селян. 1-ы. Дзетак вучыць трэба, а школы пазачынялі!..
Пр. асьв. Пазачынялі! Што ж гэта, па-вашаму, — мы школы зачынілі так сабе? Не, мае дарагія! На гэта вялікія прычыны ёсьць! Эпідэмія, мор!.. Спынім эпідэміі, адчынім школы!.. (Нешта шэпча сакратару).
