матачка найсьвеншая, цьфу ты, — зноў… і калі гэта я пазбудуся сьвятых!
Алеся (у дзьвярох). Гэп! (Схавалася).
Ахрэм (спалохаўшыся). Матачка найсьвеншая, цьфу ты, зноў! Во мара праклятая: яна тут!.. Маўчы, Ахрэм! Нешта мусі быць!..
Уваходзіць Макрына.
Макрына. А ты чаго, мядзьведзь, прывалокся?
Ахрэм. Рукі апаласкаць прышоў.
Макрына (зьдзіўлена). Рукі апаласкаць? Ці табе мала вады ў Нёмне? Вымятайся, адсюль! (Выпіхвае яго).
Ахрэм. Чакай, чакай! Паслухай, што скажу!
Макрына. Ня хочу нічога слухаць, прэч адсюль!..
Ахрэм. Але-ж пакінь штурхацца, слухай, што скажу: мяне вучыцелька прыслала.
Макрына. Вучыцелька? Пашто?
Ахрэм. Памінкі спраўляць будзем! Вось і гарэлка (дае бутэльку), а ты закуску дай!
Макрына. Па ком памінкі, што ты пляцеш?
Ахрэм. Па мне!
Макрына. Ты-ж не памёр!
Ахрэм. Адыходжу!
Макрына. Куды-ж гэта ты?
Ахрэм. Туды, дзе праўда жыве!
Макрына. Ты, дзед, ашалеў! Дзе ж лепшае жыцьцё, як тут?
Ахрэм. Гэта табе, а я пашкандыбаю!
