Макрына. Ну, і ідзі да ліха! Апроствай хату!
Ахрэм. Павінен пачакаць вучыцельку!
Макрына. Тады ня тупай, як мядзьведзь! Сьлядоў не рабі, лапатнік!
Ахрэм. А ты хто, дзе твае лапці?
Макрына. Овшэм, ужо няма! Я ў боціках! (Вышла).
Ахрэм (рагоча). Ой, ой, ня вытрымаю, да чаго дайшла дурная баба! (Доўга сьмяецца, а потым падышоў да дзьвярэй, дзе Алеська). Алеся, Алеська! Адгукніся, параду дай, што рабіць! (Паўза). Маўчыць, Алеська! Як-жа быць, сягоньня ж трэба адыходзіць!
Уваходзіць афіцэр.
Афіцэр. А ты чаго тут?
Ахрэм. Па загаду вучыцелькі!
Афіцэр. А дзе яна? там? (на бакоўку).
Ахрэм. Ды не, там няма нікога!
Афіцэр. А з кім ты гаварыў?
Ахрэм. Сам з сабою!
Афіцэр. А ты ня ведаеш, дзе гэта, ну як яе, Алеська?
Ахрэм. Алеська?.. якая?.. — Ня ведаю такой!
Афіцэр. Вось табе і гаспадар; пакуль зьвярнуўся — птушка ўцякла! Нездарма прыказка кажа: — За двума зайцамі пагонішся, ніводнага ня зловіш! А дзе-ж вучыцелька?
Ахрэм. Зараз прыдзе! Была на беразе, начальства аглядала тую ўтопленіцу!
Афіцэр. І што кажуць?
