Афіцэр. Выбачайце, папраўлю, культурных сіл мы не чапалі, а бандытаў і экспропрыятараў, праўда, пасадзілі!..
Марыся (перш змоўкла, а потым цяжка дыхаючы). Сядзяць у астрозе, дзякуючы вам!..
Афіцэр. Прычым тут я? Агітавалі за комуну, таму і пасадзілі!
Марыся. Ягор загінуў!
Афіцэр. Хто ваюе, той і гіне!
Марыся. А як вы надумалі са мной? (Афіцэр сур’ёзна глядзіць на яе).
Марыся. Не рабеце такіх зьдзіўленых вачэй! Я скажу пра сябе сьмела! Я таксама комуністка!..
Афіцэр. Нічога, нічога! Ведаю!
Марыся. І вось, дзеля таго, што і мяне, як і другіх, могуць затравіць, я сёньня, уначы, з Міколай і Ахрэмам пры вашай дапамозе павінна перайсьці граніцу!
Афіцэр. Вы туды ня трапіце!
Марыся. Чаму?
Афіцэр. Вам там ня месца!
Марыся. А дзе?
Афіцэр. Тут, у нас!
Марыся. Ваш плян?
Афіцэр. Я хачу, каб вы пакінулі вольнадумцаў і пачалі жыць, як жадаў ваш бацька! Са мной!
Марыся. Пры ўмове, калі дом я аддам беларускай школе, а зямлю сялянам?
Афіцэр. Пры ўмове, калі і дом, і зямля будуць з вамі!
