Ахрэм. Ня вас павінен я слухацца, а вось каго! Марыся, ваш загад?
Марыся. Ідзі на вуліцу і чакай!
Ахрэм. Добра! (Адыходзячы). Бач яго, ён мяне… (Вышаў).
Афіцэр. Я хачу з ім пагаварыць. (Кінуўся да дзьвярэй).
Марыся (загарадзіла дарогу). Пачакайце!
Афіцэр. Што чакаць? Я не пазволю, каб хам, мужык зьняважыў афіцэра!
Марыся. Які вы афіцэр? Вы — крыміналісты!
Афіцэр. Марыся!
Марыся (спакойна). Крыміналісты! Забойца!
Афіцэр (хапіўся за галаву). Якая зьнявага!
Марыся. Мэта нажывы, зьвярынае жаданьне сьвежай крыві, гнілы патрыотызм — вось грунт вашага жыцьця!
Афіцэр. Марыся!
Марыся. Тэстамэнт! (Грозна).
Афіцэр. Адно толькі слова!
Марыся (грозна). Ні слова! Тэстамэнт!
Афіцэр. Я іначай мысьліў!
Марыся. І я зраблю інакш, калі не паслухаеце мяне! Карыстацца фізычнай сілай, прыгнятаць сялян вам было можна, але ведайце, што скончыўся ваш гвалт! (Афіцэр дастае тэстамэнт. Марыся ўзяла). А цяпер паклічце мне Ахрэма і Міколу і зараз жа назад! Я з вамі хачу прымірыцца.
Афіцэр (радасна). Марыся, і гэта праўда?
Марыся. Запомніць усё і не сварыцца!
