Пад горкай, пад крутай, пры цихай далинцы,
Над вузенькай рэчкай, абапал гасцинца,
Разселися хаты апущэнай вйоски,
Ў каторай то садзик, то дзьве-тры бярозки
Яснейшым приветам здаюцца для хатак:
А далей—вясковы адзин недастатак:
Пахылые хаты глядзяць на староны;
На стрэхах камами парос мох зялйоны;
Спрухнеўшые сцены ў зямлю паўежджали;
А шыбы у вокнах ня больш па дзьве цали.
Цикавасць, ци праз так малое ваконцэ
Загляне у хатку кали нибудзь сонцэ?
У низкай хацинцы, ў ваднэй з найбяднейшых,
Ў ваднэй з няйцямнейшых, ў ваднэй з найкрывейшых
Рос Янка, Лявончык па бацьку, Прывада;
Прыгожы быў хлопец, дзеўчатак прынада.
Што возьме, то зробе, зух першы ў забаве,
Не мае плям чорных на сэрцы, на славе;
У вйосцы, у роднай йон добрым суседам,
Ня крыўдзе дзяцей, несмяецца над дзедам,
Прыветлива с кожным спаткаўся, разстаўся.
Ой, добры быў Янка, хоць з горам то знаўся.
У двор на работу хадзиў йон штодзенна;
Там с працай усякай спраўляўся сумленна;
Дзе тольки ни стане, працуе ў вахвоту,
И славы дакажэ, рваць будзе да поту;
Столетнюю хвойку повалиць у боры,
Корч выдзерци ў пасецы Янка ня хворы;
