Гэта старонка не была вычытаная
Высока пад неба
Азвецца, і глеба,
Бы ліст на вышыне, дрыжыць.
С чэла дзьве зарыцы —
Дзьве родны сястрыцы
Праменьні сплетаюць свае.
Да хмар даланёю
Дастаў ён адною,
Другой да зямлі дастае.
Русалкі.
Ўладар наш! О, мілы!
Хам (начынаючы варушыцца, бармочэ праз нос).
Мяне — да магілы?
Да раю?.. Чэкайце!..
4-я Русалка (нагінаючыся над ім і ўпёршы ў яго вочы).
Чаго?
Хам (громка).
Я жыць, жыць хачу я!..
Русалкі.
Сон думкі бунтуе,
Сон марамі страшэ яго.
4-я Русалка (як выжэй).
Кажы, чаго трэба?
