Гэта старонка не была вычытаная
Гануля (апрытомнеўшы).
Раманка!..
(Бярэ якісь пузырок з лекамі і, кідаючыся да Рамана с плачэм, стараецца апрытомніць яго).
Раман (так сама).
Хтось плачэ?..
(Гледзючы на яе).
Гануля, цябе-ж гэта бачу?
Ах, помню…Слоў страшная сіла
Вужакаю дух акруціла…
Гануля (падтрымоваючы яго; з роспачай).
Раманка!..
Раман.
Труп прошласьці смутнай, труп белы
Устаў із магілы сплясьнелай;
Мест словаў атрута струіцца
З глубокае сэрца крыніцы, —
Агнямі мозг паліць… гарыць…
(Падае і млее).
Гануля.
О Божэ!.. Карае… Раманка,
Ачніся! То я, твая Ганка!..
Ачніся!.. Га…
(Валіцца на грудзі яго).
Заслона.
|}
