и холопы выдати. А што ся въ рать дѣяло и въ рубежехъ, про то вамъ не мьщати, ни намъ вамъ мещати. Чего ся есме отступили въ Ризе, к тому вамъ не приискываты ни людеи, ни земли, ни воды, ни борти. На семь же целуите ко миѣ крестъ по любьви в правду без всякого извѣта.“
Перадрукавана ў „Граматах“ Нап’ерскага і ў „Вит. Стар.“ Сапунова Т. І, б. 21.
ГРАМАТА ІЗЯСЛАВА КНЯЗЯ ВІТАБСКАГА, КАЛЯ 1265 Г. У гэтай грамаце Вітабскі князь заяўляе, што хоча мець з немцамі мір і любоў, як было пры першых князёх Полацкіх і вымаўляе права вольнай таргоўлі Вітаблянам у Рызе і на Гоцкім беразе.
ГАРАДЗЕЦКАЕ ЕВАНГЕЛЬЛЕ 1270 Г. Пераховуецца ў Румянцаўскім музэі ў Маскве. Тоўпіць ў сабе 167 лістоў у 2 гранкі вялікай чацьверкі. На першай балоне, пасьля ліста з выабражэньнем Іоана Богаслова, пад застаўкай, напісана мініяй:
„ІЕВАНЬгеліе опрась съ Б(г)мь починаемъ Г(д)и блг(с)лви отче.“
У правопісе відаць асобнасьць Вітабшчыны — мяшаньне ц і ч.
На адвароце 165 ліста ёсьць запіс:
|
В ЛѢ(Т) S, Ѱ О. Н. КОНЧАНЫ БЫ |
У 6778=1270 г. папраўдзе было сонечнае зацьменьне 23 сакавіка. Ян адзначана ў летапісах пад 6779 г. з падробнасьцямі: ў тыдзень Вялікага посту сярод раніцы (як выходзіць паводле аблічэньня, — каля палавіны: 9-й гадзіны раніцы).
Гэта першая вядомая кніга, пісаная Латышом.
Срезневскій „Славяно-Русск. палеографія“, СПБ. 1884.
КАРНАЯ ГРАМАТА КНЯЗЯ ВАЛАДЗІМЕРА ВАЛЫНСКАГА БЕРАСЬЦЕЙСКАЙ ЗЯМЛІ, 1289 Г.
„Се азъ князь Мстиславъ, сын королевъ, внук Романовъ уставляю ловчіе на Берествяны во вѣкъ за ихъ крамолу, съ ста по двѣ
