городъцы Литовъскомъ, въ Менъску, въ Смоленъску, въ Орши, въ Могилеве, в Рогочеве, въ Лучине, въ Сп(т)решине, въ Речицы, въ Гомъи, въ Чичерску, въ Пропостъку, въ Кричове, во Мстисловли, в Дорогобужи, у Вязъме, в Новегородцы Северском, в Радогощи, въ Трубецъку, въ Браньску, въ Стародубе, в Чернигове, у Вышегороде, въ Киеве, въ Путивли, въ Черкасехъ, въ Житомири, въ Чуднове, во Вручъемъ, в Чернобыли, въ Мозыри, в Новозу, в Любечи, в Грезску, — по всимъ нашимъ мытомъ, и по князским, и по панъскимъ, и по боярскимъ, сухимъ и водою. А которыи бы хотели через нашъ листъ силу ему чинити, а мыто взяти от нашого дубаса и отъ его камяг, тотъь намъ великую вину заплатить. Писанъ у Вильни, мар. 4 день. инъдиктъ 6“.
ПАКЛОННАЯ РУСКІХ КНЯЗЁЎ ДА ЦАРЬГРАДЗКАГА ПАТРЫАРХА АБ БЛАГАСЛАВЕНЬНІ НА КІЯУСКУЮ МІТРАПОЛІЮ ПОЛАЦКАГА БІСКУПА ІОНЫ 1488–1489 Г. Па копіі ХVІ стаг. — „Сборникъ Вил. Публ. биб.“, № 262; (па Дабранскаму), ліст 134 об. — „Археогр. Сборникъ“, І.
ПРЫВІЛЕЙНАЯ ГРАМАТА СЛУЦКАЙ КНЯГІНІ АННЫ СЛУЦКАМУ МАНАСТЫРУ 1489 Г. — „Акты Зап. Россіи“, І, № 94. Карскій, „Бѣлоруссы“, т. І.
„ЧЕТЬЯ“ 1489 Г., знаходзілася у Архэолёгічным музэю пры Кіяўскай Духоўнай Акадэміі.
„Минеями-Четьями“ называюцца зборнікі жыцьцёпісаў сьвятых, распаложаных па месяцох і прызначаныя для чытаньня на кожды дзень. Мабыць ужо ў Х–ХІ ст. у нас былі перакладныя Чэцьі-Мінэі на ўсе дванадцаць месяцаў; але да нашых часаў дайшлі Чэцьі-Мінэі толькі нямногіх месяцаў. У іх выкладаюцца, між іншымі, жыцьцёпісы: Антонія Вялікага, Іоанна Златавустага, Ѳеодосія Вялікага.
У гэтай Чэцьі месьцяцца жыцьцёпісы Барыса і Глеба, апокрыфічны жыцьцёпіс Георгія і друг., апрацаваныя краёвымі пісьменнікамі.
Як відаць с прыпіскі, на адвароце 186 ліста:
„спісана бысть кнїга сия… въ грядѣ оу камянци. пры великомъ короли. андрѣи. В. лѣт 6997… А писа сїю книгоу нѣхто ес березка з новагородка с литовского попович“.
У гэтым рукапісе маюцца ярка крыўскія асобнасьці мовы, (вясло, моланья, пращаеть, светого, завезал, терпечи, задрыжал, крывава, дожчю, борздо).
Малодшы сын Ягайлы і Софіі Гальшанскай, в. кн. Казімір, вядомы быў пад. імем Андрэя, напр., у Васкрэсенскім летапісе (П. С. Р. Л. VII, 256); „Ондрѣй Казимир“; у гэтай Чэцьі: „Короли Андрѣи“ у Горадзенскай „Тріоди“ 1466 г. „при великомъ короли Андрѣи“. К. Стадніцкі (Bracia Władysława Jagełły, 144) кажа: „Umiano u nas dołożyć starania, aby prawda historyczna zmąconą została, albo nigdy swiatła nie ujrzała. Ale zastanowić musi, że kroniki ruskieprawie
