Іисусе Христе рабъ Твоихъ во царствіи Твоемъ“. Пасьля гэтага ідзе пералічаньне імён, а ўнізе — родъ князя Андрэя Сангушковіча, Пераховываўся ў Віленскай Публ. бібліатэцы.
„КНИГА ЗОВОМАЯ ПРИТОЧНИКЪ“. Рукапіс ХV ст. ў зборніку Кіява-Міхайлаўскага манастыра, № 1655. Пісаў гэту кнігу: „Васка пісар пана Миколаа Радивиловича въ лето 6991 (=1483). Гэта ёсць полемічны твор супроць жыдоў, г. зн., — сэкты жыдоўствуючых. Полемічная літэратура супроць жыдоў пачала ў нас паяўляцца, калі пайшлі ў ход між інтэлігенціяй кнігі, перакладзеныя з жыдоўскай мовы. Як сама сэкта жыдоўствуючых, так і літэратура іхняя і аб іх паявіліся ў нас шмат раней, чым у Маскоўшчыне і Вялікім Ноўгарадзе.
„МУКА ГОСПОДА НАШОГО ІСУСА ХРЫСТА“. Рукапіс ХV ст. Пераховуецца ў Петрагр. Пуб. бібл. (б. Q. І. № 391). Карскій, „Бѣлоруссы“, т. ІІІ.
Некатарыя дасьледчыкі дабачалі ў гэтым рукапісе Нікадэмава Евангельле, але бліжэйшы разгляд прымушае вывад такі лічыць непраўдзівым. Толькі ў другой часьці, пачынаючы з 16 балонкі, даволі нескладная палавіна ў гэтага рукапісу прыпамінае рожныя повесьці Нікадэмавага Евангельля. Перапрацоўка гэта зроблена з лацінскай мовы, але дагэтуль лацінскага арыгіналу яшчэ не адкрылі. Вельмі магчыма, што гэта ёсьць самаістая крыўская пераробка якога-колечы Pasio Christi.
Пробка мовы (Карскій, „Бѣл“., ІІІ, 63).
„…тогды юда сторговавши. и пѣнязи от жидовъ оузявши. присягнувши. иже то што обецал пополнити ме(л). пришо(л) вечере(м) до бетании албо до виѳаніи. милостивомоу го(спд)у ис(су) со своею милою маткою и съ апосто(л)ми своими та(м) боудоущи(м). да маріа матухна милостивая. тое льстивости июдашовы не ведоючи. поздоровила его вел(ь)ми ласкаве. привитала его рекоучи. о милый приятелоу што еси (там) въ ероусолиме о моем сыноу миломъ чоува(л) альбо слыша(л). июда отповеда(л) все добро дѣетсе найми(лей)ша госпожо“.
Повесьць канчаецца апавяданьнем аб Язэпе Арыматэйскім і увагай:
„… про то(ж) нине братья наймилейша тое чтение. которое чоули есте никоде(м) писмо(м) жидовски(м) пописа(л) а потом по исходячи(х) лете(х) многи(х) прашо(л) до іор(с)лима цесарь великій теодосию(с) а тамо тое почитаніе нашо(л) на ратоуши пилата старосты оу явны(х) книга(х) пописане. а тако чере(с) того цесаря коу нашому познанію пришли“…
„О ОМУЧЕНІИ ПАНА НАШЕ(ГО) ЕСУ(СА) КРИСТА“. Рукапіс ХV ст. ў зборніку Маскоўскай Сынодальнай бібліатэкі, № 367. Гэтае апавяданьне такой-жа рэдакціі, як і ў павыжшым Петраградзкім зборніку № З91.
ПОВЕСЬЦЬ АБ ТРОХ КАРАЛЁХ. Рукапіс ХV ст. (Публ. б. Q. І., № 391). Карскій, „Бѣлоруссы“, т. ІІІ. Знаходзіцца ў адным зборніку з по-
