день третеенадцать годины на зуполномъ зэкгары, зъ жалостью не толко всих подданыхъ своихъ, але и панствъ околичныхъ хрестиянских, кгды ж былъ пан велми добрыи, справедливыи и милосердныи ку подданымъ своимъ. Мѣлъ вѣку своего лѣт осмъдесят одинъ годъ, мѣсецы два, днии семъ. Пановавшы, на коруне Польскои и великомъ князстве Литовском, Руском, Пруском, Жомоитском, Мазовецкомъ и иныхъ, лѣтъ сорок и полътора. О которои смерти королевскои прынесена вѣдомость королю молодому Жыкгимонту Августу с Кракова до Вилна у тыидень по велицэ дни в недѣлю рано. И на тои жэ недѣли, у пятницу, король Жыкгимонт Август у Вилни обыход чынил з марами и свечами по всимъ костеломъ. А на трэтеи недели по велицэ дни, уво второкъ, месеца Апрѣля семнадцатого дня, девятоенадцать годины зуполного зэкгара, року звышъ менованого, послалъ король пановъ до радъ двора, пана Радивила подчашого великого князства Литовского по панию Кгашътолътовую, с которою первеи потаемне шлюб бралъ. И панове, водлугъ росказанья королевъского, взявшы оную пани Кгаштолътовую пошлюбеную малжонку королевскую, сестру пана подчашого Радивила, провадили ее до замъку Виленского ажъ до палацу королевского. И король ее поткал у сѣнехъ, у двереи, и тут з нею прывитавшыся, оповедал усимъ паномъ, ижъ ся вже з нею давно отдалъ и шлюб бралъ. И провадили ее панове и дворяне королевские до плацу, гдѣ и первые королевые мешкали, а король пошолъ до своего упокою. Которому то ожэненьню королевскому панове и вся шляхта рыцэръство, опрочъ дому Радивилового, не были ради и вельми смутилися, але того вже иначеи одменить не могли.
БІБЛІЯ, ПЕРАКЛАДЗЕНАЯ З ГЭБРАЙСКАГА, ХV СТ., пераховалася у Віленскай Пуб. біб. № 262. Апісана ў праф. Карскага („Бѣлоруссы“, том ІІІ). Рукапіс зьмяшчае кнігі: Іова, Рут, Псалтырь, Пѣснь пѣсней, Экклезіастъ, Прытчы Соломоновы, Плачъ Іереміи, Даніилъ, Эстыръ.
Ва ўсіх гэтых кнігах ёсьць часьці перакладзеныя з гэбрайскага, што лёгка бачыць тады, калі жыдоўская рэдакція рожніцца ад грэцкай, якая лягла ў аснову ц.-славянскага перакладу; ва ўсіх тых здарэньнях, калі славянская рэдакція зыходзілася з жыдоўскай, перакладчыкам узяты славянскі тэкст, бяз новага перакладу. Тыя-ж мейсцы, якія ня зыходзіліся з жыдоўскім тэкстам, перакладзены нанова. Біблійныя кнігі гэтага сьпіску дапасаваны да сынагогальнай практыкі, бо ў іх прапушчаны мейсцы, якіх няма ў жыдоўскім тэксце, як прыкладам пропускі ў кнігах Даніэля прарока. Пры ўжываньні аддзельных слоў і высловаў відавочна знаёмасьць з рожнымі тонкасьцямі рабінскага разуменьня тэксту, асабліва ў так званых мэссыянскіх мяйсцох. На пераклад гэтых кніг з жыдоўскага паказуе і форма ўласных імён, прыкладам: Мицраим (Егіпет), Ашуръ (Асырыя), Ерушалаим (Іерузалім) і г. п.
Для прыкладу падаём пробкі мовы.
Псалтыр:
„На рѣцѣ вавилонстѣ ту(т) сѣдохо(м) и плакахо(м) коли помянухо(м) тебе сионъ: на верьби въ посре(д)ку обѣсихомъ органы наши: иже тамо въпросили на(с) иже полонили на(с) вели на(с) слова пѣс-
