по Ошменьской сторонѣ, Мѣдницкому, Ошменьскому, Кревскому, Марковскому, и княземъ и паномъ, и княгинямъ и панямъ вдовамъ, и бояромъ и дворяномъ нашимъ, и всимъ тымъ подданымъ нашимъ, которыий въ тыхъ повѣтѣхъ имѣнья свои мають, ий слугамъ путьнымъ тыхъ повѣтовъ. Што есмо первѣй сего писали до васъ, ажъбы есте были поготову на службу нашу, на войну, и держали кони сытыи и зброи чистыи; и какъ другимъ листомъ нашимъ васъ обошлемъ и кажемъ на который рокъ и въ которомъ мѣстьцу быти, ажъбы есте конно а збройно тамъ на тотъ рокъ были: ино повѣдаемъ вамъ, штожъ тыми разы панъ воевода Смоленьскій и со владыкою и со всими поддаными нашими земли Смоленьскоѣ писали до насъ, ижъ люди непріятеля нашого Московского, пришедши подъ замокъ нашъ Смоленьскъ, по святомъ Николѣ о тыждень, замокъ нашъ облегли, а иньшихъ дей своихъ людей тотъ нашъ непріятель въ землю нашу глубѣй шлетъ, хотячи паньства наши казити и пустошити. Ино мы вамъ всимъ подданымъ нашимъ даемъ вѣдати, ижъ хотячи паньства отчизны нашое и всихъ замковъ нашихъ украинныхъ великого князьства Литовского боронити и тому нашому непріятелю отпоръ чинити, Бога вземьши на помочь, вжо хочемъ на конь всѣсти; а про то вамъ всимъ, врядникомъ нашимъ, и тежъ подданымъ нашимъ тыхъ повѣтовъ приказуемъ, ажъбы вы, врядники наши, кождый съ своимъ повѣтомъ, тогожъ часу, ничого не мѣшкаючи на кони всѣдали и до Менска тягнули, на рокъ, на день святого Ивана; а вы бы, княгини и панеи вдовы, людей своихъ къ томужъ року тамъ послали, вжо не ждучи другого приказанья и обсыланья листомъ нашимъ, и были бы есте тамъ въ Менску къ томужъ року, на святого Ивана день, конечно, а инако, бысте того не вчннили и жадною мѣрою въ томъ ся не сплошили: бо то вамъ приказуемъ, подъ ласкою нашою и подъ тымъ нашимъ караньемъ великим, которое есмо на томъ соймѣ прошломъ Виленскомъ, со всими паны радами нашими, и тежъ со всими землями и поддаными великого князьства Литовского установили; хто бы службы нашое и року умѣшкалъ, тогды тыи мають караны быти шіями и имѣньи. Писанъ у Вилни, мѣсяца Мая въ 24 день, индикта 2-го“.
„БИВЛІЯ РУСКА, ВЫЛОЖЕНА ДОКТОРОМЪ ВЪ ЛЕКАРСКИХЪ НАУКАХЪ ФРАНЦИСКОМЪ, СЫНОМЪ СКОРИНИНЫМЪ, ИЗЪ СЛАВНАГО ГРАДА ПОЛОЦКА, БОГУ КО ЧТИ И ЛЮДЕМЪ ПОСПОЛИТЫМЪ КЪ ДОБРОМУ НАУЧЕНІЮ“. Друкавана ў Празе, ў 1517–1519 г.г., ў 4-ку.
Агаловак надрукаваны чырвонымі літарамі ў чорнай рамцы, запоўненай рысункамі: па бакох расьцінны матыў, ўверсе, пасярэдзіне — пусты шчыт, а ўнізе два такіх жа шчыты, ў адным з іх, ў правым, гэрб Скарыны, — сонца і месяц ў праменях, у левым — скрытапісны знак. На адвароце агалоўнай балоны выабражэньне сьв. Тройцы ў постаці мужа с патройным абліччам і барадой, ў доўгай шаце, сідзячага на пасадзе і благаслаўляючага правай рукой, а ў левай — трымаючага дзяржаву; галава акружана вянком; абапал выабражаны анелы, каторыя сідзячаму на пасадзе падносяць дары. На ніжняй палавіне гэтай балоны, выабражана бітва анелаў з д’ябламі.
