У канцы кнігі:
„Божіею милостію доконана есть сия книга Екклесіастесъ, или соборникъ, премудраго Соломона сына Давидова, Цара Ерусалимскаго. Повелѣніемъ працею и выкладомъ избраннаго мужа въ лекарскихъ наукахъ, доктора Франциска Скоринина сына сполоцка. Въ славномъ старомъ месте празскомъ подъ лѣти пречистаго Божіяго изъ дѣвицы Маріи нароженія, тысещнаго пятсотаго и осмнадесятаго, мѣсяца Генваря дня второго“.
ІV. „Книга премудрость Божія“. У канцы кніга закончана прыпіскай:
„кончается книга рекомая премудрость помощию Бога Вътройци Единаго. И матери Его Пречистое Дѣвици Марии. Повѣлениемъ Працею ИВыкладомъ ученаго Мужа Влѣкарскихъ наукахъ Доктора Франциска Скоринина сына Сполоцка. Уславномъ Старомъ месте Празскомъ. Лѣта, понарожении спасителя нашего. Тысещнаго Пятсотаго Иосмъ надесятаго Мца Генуаря Дня Девятаго надесять“.
V. „Книга притчи Соломоновы“. Прадмова да гэтай кнігі канчаецца гэткімі словамі:
„прото я Францишекъ Скорининъ сынъ, Сполоцка, въ лекарскихъ наукахъ докторъ, разумѣя сее, иже безъ страха Божія, без мудрости, и безъ добрыхъ обычаевъ, не есть мощно почстиве жити людемъ посполите на земли, казалъ есми тиснути притчи, или присловія премудраго Соломона сына Давидова, цара Израилева, рускимъ языкомъ. Напредъ ко чти и къ похвалѣ Створителю Спасителю, утешителю Богу въ Троици единому, и пресвятой преблагословенной, пречистой матери его Маріи и всѣмъ небеснымъ чиномъ и святым и святицамъ Божіимъ. Потомъ людемъ простымъ посполитымъ къ пожитку и ко розмноженію добрыхъ обычаевъ. Абы научившися мудрости, добре живучи на свѣтѣ милостиваго Бога хвалили, потому якоже прилежитъ на великую высокость и велеможность имени его святого“.
Пасьля прадмовы на версе першай балоны памешчаны дрэварыт, які выабражае Саламона, судзячага двох жанок, каторыя спрэчаліся за дзяцё.
VІ. „Книга їудиеѳъ вдовици“. На першай балоне, перад прадмовай, памешчаны дрэварыт, які выабражае намёт Голофэрна ў каторым ляжыць на пасьцелі яго аддзелены ад галавы кодаб; Юдыта ў правай абнажанай руцэ трымае меч, а ў левай Голофэрнаву галаву, якую кідае ў торбу, каторую падтрымлівае служанка. У прадмове каротка апавядае перакладчык гісторыю Асырыйскага царства, аб зруйнаваньні Іерузалімскага храму царом Новаходаносарам і што дзеялася ў часы Кіра і Камбіза. Далей кажа, што на ўсесьветным Нікейскім саборы кнігу гэту было пазволена чытаць. Кажа такжа аб любові да бацькаўшчыны ў стасунку да якой Юдыта дала прыклад і канчае cловамі:
„потреба теже ведѣти, иже сия книга Іудиѳъ, яко книга Даниила пророка и книга Ездры, Евреискими словами, но Халдеискимъ языкомъ наипервеи отъ лѣтописецъ написана есть“.
