2. Канон Живоносному Гробу и Воскресению. Господа нашего Іисуса Христа, на 16 бал.
3. Акаѳист Гробу Господню и Воскресению, на 24. бал.
4. Канон св. Апостоломъ, на 16 бал.
5. Акаѳист св. Апостоломъ Петру и Павлу и всѣмъ дванадесяти Апостоломъ, на 32 бал.
6. Канонъ Іоанну Предтечи.
7. Акаѳистъ Іоанну Крестителю Господню, на 24 бал.
8. Акаѳистъ Честному и Животворящему Кресту Господню.
9. Канонъ Благодарственъ Пресвятой Богородицѣ, на 16 бал.
10. Канонъ Животворящему Кресту Господню, на 8 бал.
11. Канонъ святому Архангелу Михаилу со всѣми небесными чины, на 16 бал.
12. Акаѳистъ св. Архангелу Михаилу, на 24 бал.
13. Правило акаѳисту святому Чудотворцу Николаю.
14. Акаѳистъ св. Чудотворцу Николаю, на 24 бал.
Кожды канон і акафіст канчаецца немаль падобнымі словамі:
„Доконанъ есть Акаѳистъ Богу въ Тройцы единому кочти, и великому чудотворцу Николаю Архиерею Мирликиискихъ къ похвалѣ, працею и пилностию, въ лекарскихъ наукахъ доктора Франциска Скоринина сына, изъ славного места Полоцка“. (Сопиковъ „Опытъ Росс. Библіографіи“ СПБ. 1813).
Праўдападобна гэта ёсьць іншае выданьне акафістаў, пазьнейшае, віленскае.
ПСАЛТЫР. Друк Ф. Скарыны ў Празе, ў 1517 годзе, жніўня 6 дня, ў 4-ку па 20 радкоў на балоне. Псальмы надрукаваны мовай царкоўна-славянскай, надпісаньні над псальмамі ў мове стара-крыўскай, якую, як ведама, Скарына ўсюды называе „руськай“. Гэты Псалтыр блізка без перамен у мове і з малымі рожніцамі ў правопісе Скарына перадрукаваў у „Малой подорожной книжицѣ“ ў Вільні, ў 1525 годзе. Адзіны экзэмпляр гэтага Псалтыра захаваўся ў бібліатэцы Мікольскага аднаверчаскага манастыра ў Маскве. (Ундольскій, „Очеркъ Славяно-Русск. библіографіи“, Масква, 1871). Падробнае апісаньне даў Вікторов у артыкуле „Замѣчательное открытіе въ древне-русскомъ книжномъ мірѣ“ (Бесѣды въ О-вѣ Любителей Россійской Словесности при Имп. Моск. Университетѣ).
У прадмове да Псалтыра Скарына празначае гэтае сваё выданьне:
„дѣтемъ малымъ“, як початокъ всякое доброе науки грамоты, еже добре чести и мовить учитъ“. — „И видечи таковые пожитки въ
