з Мала-Жухавіцкае царквы. У Евангельлі маюцца чатыры міньятуры евангелістаў і застаўкі. Пераховуецца ў Беларускім музэі ім. І. Луцкевіча ў Вільні.
„СЛОВО ПОХВАЛЬНОЕ НА РОЖДЕСТВО ПРЧТЫЯ БЦА“. Рукапіс бібліатэкі Барсова, пісаны царкоўна-баўгарскай мовай, але характарам крыўскага пісьма ХVІ ст. Цікава, што ў тэксце Русь называецца „новым стадам“:
„По истиннѣ бо С(вя)тая кто тебе не славитъ, кто тебе не хвалить и молить: Румири или Греци, или Болгаре, или Руси новое твое стадо, или Румяне и Овазгу, Ивери же и Алане, Перси же и Парфи, Инди и Ефіопе, Алмази же и Пруци, Серпи же и Харвати, Саи же и Скири, Оуандили и Египиди, Лягаварди и Власы, Сарди же и Вонятци, Моравляне и различии Словени, Гоуфи же и Фили й инии мнози языци“…
„Новымъ стадам“ маглі называць Русь толькі ў ХІ, ХІІ ст., а знача павыжшае Слова было перапрацавана не пазьней гэтых стагодзьдзяў, што відаць з упамінаньня ў ліку хрысьціянскіх плямен Аланаў („Алане“), Сэрбаў („Серпи“), Харватаў, Скіраў, Вэнэдаў („Вонятци“).
ПЕСЬНІ-ПЕСЬНЯЎ. Пераклад ХVІ ст.; знаходзіцца ў зборніку Маскоўскай сынодальнай бібліатэкі (б. № 558). Вельмі цікавы помнік старакрыўскай мовы.
КАРАЛЕЎСКАЯ ГРАМАТА РАДЗЕ В. КН. ЛІТОЎСКАГА АБ ДАПАМОЗЕ ДВАРАНАМ, ПАСЛАНЫМ У ЛІТВУ ДЛЯ ПРАСЬЛЕДАВАНЬНЯ АДСТУПНІКАЎ АД ХРЫСЬЦІЯНСКАЙ ВЕРЫ Ў ЖЫДОЎСТВА. 1539 Г. ЛІПНЯ 10 ДНЯ. — „Акты, относ. къ исторіи Зап. Рос.“ т. ІІ, СПБ., 1848 г.
„Жикгимонтъ, Божьею милостью король Польскій, великій князь Литовскій, Рускій, Прускій, Жомойтскій, Мазовецкій и иныхъ, князю Павлу, бискупу Виленскому; князю Юрью Фальчевскому, бискупу Луцкому и Берестейскому; князю Венцлаву, бискупу Жомойтскому; воеводѣ Виленскому, канцлеру нашому, старостѣ Бѣльскому, и Мозырскому пану Олбрахту Мартиновичу Кгаштолту; пану Виленскому, гетману навышшему великого князьства, старостѣ Городенскому, маршалку нашому дворному, державцу Лидскому и Бѣлицкому пану Юрью Миколаевичу Радивилу; воеводѣ Новгородскому пану Станиславу Олбрахтовичу Кгаштолту, и инымъ паномъ радамъ нашимъ великого князьства Литовского. Ознаймуемъ вашей милости симъ нашимъ листомъ, што перво сего насъ справлено, ижьбы нѣкоторые люди вѣры хрестіянскоѣ, въ здѣшнемъ панствѣ нашомъ корунѣ Польской, зъ мѣста Краковского и зъ иншихъ мѣстъ корунныхъ, къ закону жидовскому приступили и обрѣзанье приняли; ино якобы тыи люди съ здѣшнихъ мѣстъ нашихъ до великого князьства Литовского выѣхали, а иншіи вывезены, и по тамошнихъ мѣстѣхъ нашихъ и князьскихъ и панскихъ мѣшкають, и предься той вѣры жидовской вживають и зъ жиды тамошними обцованье мають. А такъ мы хотячи оный блудъ
