(кажаш?“ Іса быў у вялікім) горы. Калі дзень стаў,
|-
|style="vertical-align:top; text-align:left;" | 95 a
|да маткі прышоў, твар у твар ударыў і рэк: „assalamun ‘alaika[1],
і матка,
ноч перајшла, знову посьнікаць час, устань раньні паклон
кланяціся“. Так мовіў, а таго дня сем раз нябескіја
ангелы плакалі голасам вялікім, таго дня на зямлі усе рэчы
рушыліся, зьвярата польныја усе радамі, радамі стаўшы,
плакалі, птаства на паветры усе грумадамі стојачы,
плакалі, мовілі: „Божа наш, пазволь нам, мы Іса прароку
азнаімім сьмерць маткі јаго“. Ад Пана Бога азнајамене(!)
прышло: „Зямля і месяц, і слонца, горы, мора, птаства зьвяры
і ангелы, што ся стала вам, для чаго вы плачаце?“ Ад-
каз: „Для Іса прарока плачам“, Азнајмене ад Пана
Бога прышло: „І Іса, ја твој Бог, ведају і јест
ласкучынюшчыј, над усіх вас ја міласерднеішыј!“
Іса прарок голас учуў і Іса.а..у...а.а...
сеньје няхај дасьць јо(ј)...у......
із гэтага сьвета зыш(ла)..........
плакаць пачаў ш..........(што буду)
|-
|style="vertical-align:top; text-align:left;" | 95 b
|чыніць, гдзе пајду, сь кім буду забаўляціся, сь кім свој смутак
падзялю, каму свау тајамніцу скажу“. Вельмі плакаў. Ад Пана
Бога згары азнајмене прышло, штоб Ісе прароку гара
науку падала. Ракла гара: „І Іса, для чаго так плачаш,
немарасьцісься, табе јест Пан Бог памачніком. Потым Іса із
гары ізышоў да аднаго сяла с палачам (!) бядунлівым
валікім голасам рэк: „ssalamun alaikum[2], і людзе тут мешкајучыја!“
А людзі таго сяла усе малыја і вялікіја, мужчыны і жанкі проці
јаго вышлі, пыталі: „хто ты јест, голас твој чујучы, нутры
нашы усьвяціліся, дамы нашы усе сьветласьцяју (!) напаўніліся
твајау павяльбёнују асобу відзім.“ Іса рэк: „Ја
Іса сын Марјамін јест, ведајце, што матка маја,
на гарэ Лібнан адна будучы, з гэтага сьвета зышла, прашу
.......мне свајеј помачы схаваньја
........тыјіа людзі мовілі
.........тој гарэ ад калькі
..........хто тым узыјдзе
|-
|style="vertical-align:top; text-align:left;" | 96 a
|..можа за јаго атрутају. Іса прарок із вялікај
немарасьцяј ад јіх пашоў на тују гару, там-жа двух мла-
дзенцаў (!) відзеў харошых твараў. Іса мовіў: „Вы хто
јест?“ Адзін рэк: „Ја Джабраіл“, а другіј рэк: „Ја Мікаіл[3] јест,
мы прынесьлі із рају саван і ўсялякіја патрэбы, з волі Божај
