няма ні году ні мейсца яе выданьня. У 37 раздзеле „Палінодзіі“ Захары Капысьценскі кажа: „чытай о томъ въ книгѣ Азарія л. 246, году 1619 выданую“. Архібіск. Філарэт (Ист. Р. Ц. ІV, бал. 95) безпадстаўна кажа, што ў кнізе гэтай друк кіяўскі. Зраўніваючы друкі рожных тагочасных друкарань з друкам гэтай кнігі, трэба згодзіцца з мітр. Еўгенім, што то друк Магілеўскі.
„ЕВАНГЕЛІЕ, албо казанья на недѣли презъ рокъ, и на праздники нарочитыхъ святыхъ угодниковъ Божіихъ, составленое трудолюбіемъ Іеромонаха Кирилла Транквиліона“. Друкавана ў Магілеве ў 1619 годзе, ў ліст.
Прыклад мовы:
„Человѣколюбивый Христосъ Богъ нашъ, хотяй насадити благочестіе и ісмиренномудріе въ человѣцѣхъ, и искоренити отъ ихъ гръдыню тщеславе. Сего ради, подъ именемъ Фарисея и Мытаря назнаменовалъ два чины человѣковъ, праведныхъ и грѣшныхъ: Фарисеи нарицахуся праведными, Мытаревеже грѣшными.
Но мнимыи праведници въ Жидовскомъ родѣ, оныи надутыи мѣхи гръдынею, Фарисее, звыкли были хвалитися своихъ добродѣтелей предъ народомъ, змногого моленія и пощенія, и отъ творенія милостынѣ, и отъ десятинъ: грѣшныхъ же укорати оныи преднейшеи были, яко и сей Фарисей, съ укорызнами осуждаетъ смиренного Мытаря, сам же гордынею и высокого разуменія о себѣ превзятъ“.
Евангельле гэтае было перадрукавана ў 1619 годзе ў Рахманаве; пазьней у перакладзе на славянскую мову ў Маскве ў 1629, 1642, 1652 г.г.; у Вільні ў 1651 годзе; у Унеўскім манастыры ў 1682 годзе; і ізноў у Маскве ў 1687, 1697, 1748 і многа разоў пазьнёй.
„ВЕРТОГРАД Д(У)ШЕВНЫЙ. Сиречъ, Собраніе и сочиненїе Молитвъ исповѣдателныхъ, и благодарственныхъ, блаженныя памяти, Їнокомъ Фїкарею С(вя)тогорцемъ. Тисненїемъ же Тѵпографскимъ нынѣ первїе напечатася в Тѵпографїю Монастыра Общежителнаго Братскаго Вїленскаго, при Цркви Сошествїя престого и животворящаго Дха. Лѣта от Созданїя мира, 7128 (спамылка, трэба 7178), а от воплоти Рожества Га Бга и Спаса ншго, Іс. Ха 1620“. У 4-ку, 2+140 лістоў. Кніга асабліва цікава дрэварытамі, якія перадаюць стыль старакрыўскай іконапісі. Прадмову да гэтай кнігі напісаў Лявон Карповіч; на другой балоне чытаем:
„Смиренный Архимандрит Леонтїй Карповичъ, къ правовѣрному читателю“.
Прадмова пачынаецца з літары К, на асноведзі якой выабражаны віленскі Сьвятадухаўскі манастыр. Канчаецца прадмова гэтак:
„Книжица сїя Бгодухновенная и душеполезная (яже пращею на мысленнаго Голїаѳа, и небесныхъ на земли оутѣхъ и оупражненїй орудїем и хранилищем именоватися может) косно и медленно от Типографїя нашея произыйде“…
