„СЛУЖЕБНИКЪ“, друк. ў Вільні, 1634 г., ў 4-ку. (Ундольскій).
„МОЛИТВЫ ПОВСЕДНЕВНЫЯ“, друк. ў Вільні, ў Сьвятадухаўскай друкарні, 1635 г, ў 8-ку, 8+232+28 лістоў. (Ундольскій).
„НОВЫЙ ЗАВѢТЪ“ с Псалтыром, друк. у Еўі, у 1635 г., у 4-ку.
У 1620-х годах евейская друкарня працуе слаба, а ад 1623-га да 1630-х годаў, бадай, і саўсім замірае. Затое ад 1630-х годаў у евейскай друкарні паяўляюцца новыя літары і пабольшуецца лік заставак у стылю скарынаўскіх.
ПСАЛТЫР. Друкаваны ў Буйнічскай друкарні, ў 1635 годзе, коштам Стэткевіча („Книга в России“, Масква, 1924, б. 114).
„КАЗАНЬЕ на сосланье св. Духа“. Рукапіс ХVІІ ст., бібліатэкі Жыровіцкага манастыра. Гэтае-ж казаньне было надрукавана ў Сьвятадухаўскай віленскай друкарні па польску. Аўторам яго быў мніх Сьвятадухаўскага манастыра Самуэль Шыцік Залеўскі.
„БУКВАРЪ ЯЗЫКА СЛАВЕНЬСКА“, Магілеў, 1636 г., у 8-ку, больш 36 л. (Ундольскій).
„ЧАСОСЛОВЪ“, Вільня, 1637 г., ў 8-ку, 2+572 лісты. (Ундольскій).
„ГИСТОРЇЯ албо правдивое выписанїе ст. Іоанна Дамаскина, о житїи святых прд: отцъ Варлаама ї Осафа и о наверненю Індїянъ. Старанемъ и коштомъ Іноковъ общежительного монастыра Кутейсского“. 1637 г. Апрацаваў гэту кнігу магілеўскі архімандрыт Варлаам Полаўка. Матэр’яльную падтрымку на выданьне кнігі аказываў кутэйнскі ігумен Іоіль Труцэвіч і другія асобы:
„по(д) часъ оути(с)ненія цркви православной“…
Крыніца гэтай кніжкі паказана на агалоўнай балоне:
„Ново з грецкого и слове(н)ского на Рускій языкъ переложена“.
Пробка мовы:
„Индїа Краина ест Великая и Людная, которая далеко от Егѵпту лежитъ и о(т) стороны Егѵпетскои, о(т)толь Море заходить, Землею
