КАЛЕНДАР НА 1727 Г. Выданьне „Квѣнтїлѣана Василія з Корвѣновъ Квасовского“, ў 4-ку, 20 лістоў, друк. ў Кенігсбэрзе. У выданым ім у Чарнегаве календары на 1719 год Квасоўскі тытулаваў сябе: „в преславной академїи краковской, а потомъ празкой наук вызволеныхъ и философїи оучителя. Математики и Архитектури военной професора, школъ Бжого тѣла на казѣмѣрѣ сеніора, в Шкламѣру директора“. У выдаваных у Каралеўцы (Кенігсбэрзе) календарох ён называе сябе: „Наук вызволеныхъ философїи и математики оучитель, его кор. вел. прусского тайный секретарь и упривѣлгованый типографъ“.
„АКАѲИСТЫ“, друк. ў Магілеве, 1728 г., ў 8-ку, 2+226+23 лістоў. (Ундольскій).
ЗБОРНІК ІНТЭРМЭДЗІЙ ПЕРШАЙ ПАЛАВІНЫ ХVIII СТ. Рукапіс СПБ. Публ. бібл. (Разноязыч. Q. ХІV, № 30). Паводле апісаньня праф. Карскага „Бѣлоруссы“, т. ІІІ, бб. 222–227:
І. Colonus, Studiosus.
Інтэрмэдзія адкрываецца сцэнай школьнай рэкраціі на якую прыходзіць змучаны цяжкой дарогай селянін:
„Achcie mniež! ludziey, iak wady! ale tam rebiata žewžyki, vicher ich nosić, kruciatsa; heto kažuć, szto ich na pahulanku raz u hod puszczaiuć; tamže to tam ni ładu ni paradku; adzin druhoho pichić nosem na ziamlu, u czubki, na kałaczki iak zapaluć. Ach daroha, daroha praklataia, samyie piekieszki, utamiusia jak sabaka, paszanawauszy iasnoho Soniayka, krasnoho miesieczyka y was Panou; prysiadu trochu“.
Гледзячы на вучняў селянін прыпамінае, што ў яго дома ёсьць здольны хлопчык „Bautruk“, дзеля навукі якога ён не пашкадаваў-бы грошы. Да селяніна падбягае вучань і пытае:
Stud. A ty, mužyk, co tu masz za sprawę? Colon. Nie muzyk, maś Panie, ani dudar, paroiu u kułak zatrublu, kali dzietki u chacie zubami zwoniać. Stud. Ale co ty masz za sprawę? Colon. Niet, maś Panie, niepiśmienny czaławiek, prawowasca niumieju, a chaćby paswaryusia z susiedami, to taraz uradnik razsudzić sprawu pastronkam. Stud. Czy masz iakę potrzebę? Colon. Kudy, moy ty saławieyku patreby, ia y kuntusza nie maiu, dabro kab suitka była na chrybcie. Stud. Głupi chłop iak cielę. Colon. Było adno cielatko y toie zdochło. Stud. Dyszkuruie iak grochu się obiadszy. Colon. U mienie, paniczu, dzieciey iak bobu, a harochu y aśminki nietu. Stud. Darmo, iak widzę groch na ścianę rzucam. Colon. I ty, moś Panie, wielmi szumisz, haroch u
