Hey nam koleda! Hey nam koleda!
Hospodar pry pieczy
Hulaieć mak taukuczy.
Hey nam koleda! Hey nam koleda!
Małyje rebiata
Kliczuć papu, papu tata!
Pierebaczcie, Mości Panowie! ot mužyk iak worona, podpiuszy sobie u žyda Leyzera, kryczyć sobie, iduczy dorohoju.
(Сустрачаецца жыд).
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Iudeus.
| Dobry deń, Iwanie.
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Rusticus.
| Da śmiedziuch, czy nie baczysz, szto heto užo wieczar, a ty kažesz, dobrydzień.
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Iudeus.
| Nuž, dobry wieczar tabie, Iwanie! (Распытывае куды ён ідзе, Іван у адповедзь пачынае пяяць каляду. Жыд просіць сьпяяць і яму вялічаньне).
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Rusticus.
| Sztob by, śmierdzie, nie daždau, kab ja tabie koledu śpiewau.
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Iudeus.
| Nu dobry hod na tobie, zaśpieway — zapłaczu tabie.
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Rusticus.
| A sztož ty mnie zapłacisz.
|-
| style="vertical-align:top; width: 4.5em" | Iudeus.
| Dam tabie na kwaterku harełki.
|}
Урэшце за zołotkowika селянін згаджаецца сьпяваць, але сьпявае лайчыва. Жыд просіць кінуць пяяньне, але селянін не ўнімаецца. Урэшце жыд заўважае ў селяніна ў кошыку пісталет, каторы хоча купіць; селянін, пагражаючы пісталетам, прымушае жыда пяяць насьмешныя на жыдоў куплеты.
„СЛУЖЕБНИКЪ, содержащъ въ себѣ литургіи иже во св. Отца наш. Іоан. Златоустаго арх. Конст., таже служба двѣ, сирѣчь св. и животв. Тронцѣ и за усопшихъ, благосл. Его Преосв. Кѵръ Фелиціана Володковича, митр. всея Росс. Въ Вилнѣ, въ типогр. его кор. мил. въ обители монаховъ чина св. Василіа В., лѣта отъ Р. Христова 1773“, ў ліст, 6–38 балон. (Ундольскій).
„ПѢСНОСЛОВЪ, свѣтоносное воспѣваніе Господа Бога и Спаса наш. І. Христа во славу побѣдительныя смерти провозвѣщующій, благосл. Е. Преосв. Кѵръ Фел. Филиппа Володковича, митр. Кіевскаго, Галицкаго, и всея Россіи, Владим. и Берестійскаго еписк., изд. въ Вильнѣ, въ типогр. Е. К. М. въ об. мон. чина св. Василія В., лѣта Госп. 1774“, у 8-ку, 2+108 бал. (Ундольскій).
„Kantyczka, albo nabožne pieśni w narzeczu Połockim. Połock 1774“.
Была ў руках аднэй прыватнай асобы дзісенскага павету. (Карскі, „Бѣлор.“ III. 145). Гэткую кантычку мелі мае бацькі ў пачаткох 1890-х годаў, якія жылі ў той час у Дзісне. Мой бацька дастаў яе ад Якавіцкіх з пад Хвядосава, таго-ж павету. Асабліва цікавы былі ў ей калядныя песьні, якія, дабіраючы ноты, сьпявалі ў нас у доме. Мела фармат каталіцкіх поль-
