АСЁЛ у ЛЬВОВАЙ СКУРЫ.
Асёл апрануў львовую скуру, і ўсе думалі — леў. Пабег народ і скаціна. Дзьмухнуў вецер, скура расхілілася і відаць стала Асла. Зьбегся народ; адластажылі Асла.
КУРЫЦА і ЛАСТАЎКА.
Курыца знайшла зьмяіныя яйкі і пачала іх выседжваць. Ластаўка ўбачыла і кажа:
„Вось дурная! Ты іх высядзіш, а як вырастуць, дык яны цябе першую скрыўдзяць“.
АЛЕНЬ і ЛАНЧУК.[1]
Ланчук сказаў раз Аленю: „Тата, ты і большы і разьвейшы за сабак, ды яшчэ і рогі ў цябе вялізныя дзеля абароны; чаго-ж ты гэтак баішся сабак?“ Алень засьмяяўся і кажа:
„Праўду кажаш, дзіцятка. Адна бяда, як толькі пачую сабачы брэх, дык не пасьпею падумаць, а ўжо бягу“.
ЛІСІЦА і ВІНАГРАД.
Лісіца ўбачыла — вісяць сьвежыя кісьці вінаграду, і пачала прыладжвацца, як-бы гэта іх зьесьці.
Яна доўга бічкавалася, але не магла дастаць; каб прыкрасьць заглушыць, яна кажа: „зялёныя яшчэ“.
- ↑ Ланчук — малады алень.
