РАБОТНІЦЫ і ПЯТУХ.
Гаспадыня начамі будзіла Работніц і, як запяюць пятухі, саджала за работу. Работніцам цяжка здалося, і яны надумаліся забіць Пятуха, каб ня будзіў гаспадыні. Забілі, а ім зрабілася горш: гаспадыня баялася праспаць і яшчэ раней пачала будзіць Работніц.
РЫБАК і РЫБКА.
Злавіў Рыбак Рыбку, Рыбка і кажа:
Рыбак, пусьці мяне ў ваду, бачыш, я малая: табе з мяне карысьці мала будзе. А пусьціш ды я вырасту, тады зловіш — табе карысьці болей будзе.
Рыбак і кажа:
„Дурань той будзе, хто пачне вялікай карысьці шукаць, а малую з рук выпусьціць“.
ЛІСІЦА і КАЗЁЛ.
Захацелася Казлу напіцца; ён зьлез пад прываль да калодзежа, напіўся і цяжкі стаў. Пачаў ён вылазіць назад і ня можа. І пачаў ён раўсьці. Лісіца ўбачыла, і кажа:
„Вось бязглузды! Каб у цябе, колькі ў барадзе валасоў, гэтулькі ў галаве й розуму было, дык перад тым, як злазіць, падумаў-бы, як назад вылезьці“.
САБАКА і ЯГО ЦЕНЬ.
Сабака, ішоў па кладцы праз рэчку, а ў губах нёс мяса. Убачыў ён сябе ў вадзе і падумаў, што там другі сабака мяса нясе, — ён кінуў
