сваё мяса і кінуўся адбіраць у таго сабакі: таго мяса зусім ня было, а сваё вадою панясло.
І застаўся Сабака бяз нічога.
ЖУРАВЕЛЬ і БУСЕЛ.
Мужык расставіў на Жураўлі сеці за тое, што яны зьбівалі ў яго пасеў. У сеці папаліся Жураўлі, з Жураўлямі адзін Бусел.
Бусел і кажа мужыку.
„Ты мяне пусьці: я — не Журавель, а Бусел; мы самыя ганаровыя птушкі; я ў твайго бацькі на хаце жыву. І па пер‘і відаць, што я не Журавель“.
Мужык кажа:
„З Жураўлямі злавіў, з імі і зарэжу”.
САДОЎНІК СЫНЫ.
Хацеў Садоўнік Сыноіў прывучыць да садовае справы. Калі ён пачаў паміраць, дык паклікаў іх і сказаў:
„Вось, дзеці, як я памру, дык вы ў вінаградным садзе пашукайце, што там схована”.
Дзеці падумалі, што там скарб, і калі бацька памёр, пачалі капаць і ўсю зямлю перакапалі. Скарбу не знайшлі, а зямлю ў вінаградніку гэтак добра перакапалі, што вінаграду пачало радзіцца куды больш.
ВОЎК і ЖУРАВЕЛЬ.
Падавіўся Воўк косткаю і ня можа выперхнуць. Ён паклікаў Жураўля і сказаў:
„А ну, ты, Журавель, у цябе шыя доўгая,
