пад‘ехалі царскія слугі адзін з іх пабег угару да крыніцы, каб знайсьці болей вады і хутчэй набраць поўную чашу. Толькі слуга і ня прынёс вады, ён вярнуўся з пустою чашкаю і сказаў: „гэтае вады нельга піць, у крыінцы зьмяя і яна выпусьціла свой яд у ваду. Добра, што Сакол разьліў ваду. Калі-б ты выпіў гэтае вады, дык ты памёр-бы.“
Цар сказаў: „Блага-ж я адплаціў Сакалу ён выратаваў мне жыцьцё, а я забіў яго.“
ЦАР і СЛАНІ.
Адзін індыйскі Цар загадаў сабраць усіх сьляпых і, калі яны прыйшлі, загадаў ім паказаць свае Слані. Сьляпыя пайшлі ў стайню і пачалі мацаць Слані. Адзін абмацаў нагу, другі — хвост, трэці — рэпіцу[1], чацьвёрты — жывот, пяты — хрыбет, шосты — вушы, сёмы — клыкі, восьмы — нос. Пасьля Цар паклікаў сьляпых да сябе і спытаўся: „Якія-ж мае Слані?“ Адзін сьляпы сказаў: Слані твае падобныя да стаўпоў, — гэты сьляпы мацаў ногі; другі сьляпы сказаў: яны падобныя да венікаў: — гэты мацаў хвост, трэці сказаў: яны падобны да сукоў, — гэты мацаў рэпіцу; той, што мацаў жывот, сказаў: Слані падобны да гурбы зямлі; той, што мацаў бакі, сказаў: яны падобны да сьцяны; той, што мацаў хрыбёт, сказаў: яны падобны да ўзгорку; той, што мацаў вушы сказаў: яны падобны да хустаў; той, што мацаў галаву, сказаў: яны падобны да ступы; той, што мацаў клыкі, сказаў: яны падобны да рагоў; той, што мацаў нос, сказаў: яны падобны да тоўстае вяроўкі.
І ўсе сьляпыя началі спрачацца і сварыцца.
- ↑ Рэпіца — тая часьць хваста, дзе на ім ёсьць мяса.
