лымі нагамі, а хрыбёт яе ўвесь быў пакрыты карою.
Калі яна ўбачыла сабаку, яна схавала ногі й галаву і апусьцілася на траву, так што відаць было толькі адны чарапы. Мільтон схапіў яе і пачаў грызьці; але ня мог пракусіць яе, таму што ў чарапахі на жываце гэткі-ж самы чэрап, як і на хрыбце, толькі сьпераду, ззаду і з бакоў ёсьць шчыліны, куды яна прапушчае галаву, ногі і хвост.
Я адабраў чарапаху ад Мільтона і разглядзеў, як у яе разрысованы хрыбёт і які чэрап і як яна туды хаваецца. Калі трымаеш яе ў руках і глядзіш пад чэрап, дык толькі ў сярэдзіне, як у склепе відаць нешта чорнае і жывое. Я кінуў чарапаху на траву і пайшоў далей, але Мільтон не хацеў яе пакінуць, а нёс у зубах за мною. Раптам Мільтон пісьнуў і пусьціў яе. Чарапаха ў яго ў роце высунула лапу і драпнула яму рот. Ён гэтак узлаваўся на яе за гэта, што пачаў брахаць ды ізноў схапіў яе і панёс за мною. Я ізноў загадаў кінуць, але Мільтон ня слухаў мяне. Тады я адабраў ад яго чарапаху і кінуў. Але ён но пакінуў яе. Ён пачаў сьпяшацца лапамі каля яе капаць яму. І калі выкапаў яму, дык лапамі заваліў у яму чарапаху і закапаў.
Чарапахі жывуць і на зямлі і ў вадзе, як вужы і жабы. Дзеці яны выводзяць з яек і яйкі кладуць на зямлі, і ня выседжваюць іх, а яйкі самі, як рыбячая ікра, лопаюць — і выводзяцца чарапахі. Чарапахі бываюць маленькія, ня большыя за сподак, і вялікія, у тры аршыны даўжыні і вагаю ў 12 пудоў. Вялікія чарапахі жывуць у морах.
