Старонка:Лукішкі (1929).pdf/110

ПЕРАЖЫВАНЬНІ

Васеньні вецер плача за вугламі,
Імжыць дажджом па кратах і вакне.
Ўсё роўна мне,
Хай склыгае зубамі,
Я не адчыню сваё вакно…

Гудуць драты, скрыпіць на даху бляха, —
Пяе нацягнуты мядзяны тэлефон.
Ўсё роўна мне,
Мяне ня ўстрашыць ён —
Ня знаю я жуды і страху.

Лукішкі.
4-X—27 г.