Старонка:Лукішкі (1929).pdf/21

У ВАСТРОЗЕ

I

Затукала сэрца красою.
Пагляд мой cклізнуў за вакном,
Дзе месяц сьцюдзёнай стругою
Па небу разьліў малако.

Іскрыцца скляпеньне агнямі,
Мільгне, праляціць мэтэор.
Люблю аглядаць я начамі
Таемны, глыбокі прастор.

У чорнае неба праз краты
Расчулены кідаю зірк,
Туды, дзе раскінулісь хаты,
Дзе сонечны плёскае вір.

Спакойнага месяца зьзяньне
У грудзі ўлівае спакой.
Расьце і краса, і каханьне,
І думкі бягуць чарадой.