Гэта старонка была вычытаная
Чую песьню вячэрняй парою,
Жабаў крэхт каля гразкіх балот.
Калі вецер шуміць асакою,
І калышацца ціха чарот.
Ў гэты міг мне нічога ня трэба,
Я красы чую ў сэрцы прыліў.
Для мяне ўсьміхаецца неба,
Васількі сярод сьпеючых ніў.
22-VII—27 г.
|}
