Сьветла!
Блакіт!
Вышыня!
За мурам сьмяецца прастор.
Птушак мне чуецца хор,
Пошчак і сьвіст салаўя.
Наўкола грады, нібы гусі,
Ходзім, ўздымаючы пыл.
Сьнім аб палёх Беларусі,
Дзе плача начамі палын.
*
Гручаць па дарожцы калодкі,
Б‘юць рэхам халодным у мур.
На тварах — усьмешкі салодкія,
У сэрцах — клякочуць віхуры.
Весела!
