Старонка:Лукішкі (1929).pdf/38

Паляцеў-бы я ў родны куточак,
Да матулі сваёй дарагой.
Падзяліў-бы з ёй жаль, смутак ночак…
Разьвітаўся-б са смуткам, журбой.

Не пяі, не пяі, верабейка,
Бо ня ў сілах з табой паляцець, —
Дзе над рэчкай галосіць жалейка,
Стракацяць кавалькі у траве.

Лукішкі.
20-I—1928 г.

|}