Старонка:Лукішкі (1929).pdf/63

Я знаю, знаю, дзесь сумуе
Матуля бедная па мне,
І цёмнай ночкаю бядуе,
І ціхамоўкі сьлёзы льле.

Пакінь, о родная, ты плакаць,
Вер, згіне з кратамі турма.
І я скажу табе ў хаце:
„Прышла майго жыцьця вясна!

Лукішкі.
25-XII—27 г.

|}