Старонка:Лукішкі (1929).pdf/72

Гэта старонка не была вычытаная

У ДЭФЭНЗЫВЕ

Мучаніку капіталу — Я. Кастанчуку
прысьвячаю.

Чуеце стогн катаваных?
Чуеце звон ланцугоў?
Пырскае сьвежая з ранаў
Бедных нявінная кроў.

Гума на пяты кладзецца…
Корчацца, стыгнуць мазгі.
Вязьні ў скляпеньнях трапечацца,
Поўныя крыўды, тугі.

Чуеце? Жэбры ламаюць!
Костак разносіцца хрусь.
Душаць, каб мы не спазналі
Вольнай сваю Беларусь.

Новыя сьвежыя труны
Зносім прадчасна ў дол.
Ўстаньце, о дзеці комуны,
Каб ўскалыхнуўся прастор.