Гэта старонка не была вычытаная
Пазналі ў лёхах дэфэнзывы
Салодкасьць „Заходняй культуры“,
Дзе ток пушчалі цераз жылы,
Ў скляпеньнях цёмных і панурых.
Наўчылі ў турмах галадоўкі
Цаніць культуры вашай смак,
Дзе шампалы, з гумы вяроўкі
На плечах клалі сьмерці знак.
Жыцьцёвы досьлед, сэрца раны
Сказалі нам, хто вораг наш,
Пакіньце-ж нас, тыраны!
Ад нашых дзетак вы ўкралі
Бацькоў, аратых і сыноў, —
Краіны лепшых змагароў
Ў катух сьцюдзёны ўпакавалі.
Парваць вы прагнеце струну, —
Народу нэрвы, мазгі, сілу,
Каб Беларусь загнаць ў магілу,
У „Вронкі“ — душную: турму.
Пакіньце думаць аб прыгоне
У нашай роднай старане.
На кроўю зрошаным загоне
Зара народная ўзыйдзе.
