Старонка:Лукішкі (1929).pdf/77

ЗАХОДНЯЯ БЕЛАРУСЬ

Беларусь, Беларусь!
Там, дзе Нёман бурліць,
Дзе Лукішак сьцяна мураваная,
Пад шляхецкай пятой,
Ты прымушана жыць,
Беларусь, у крыві спаласканая!

Цераз хаты твае дзьмуць ліхія вятры,
А сасонкі і елкі радзімыя
Адпраўляюць за Буг, ў край далёкі, чужы,
Смокчуць сокі твае падхалімы.

А палеткі твае, як і ў царскія дні,
Груганьнём, вараньнём абголены.
Як і ў царскія дні, твае дзеці-сыны
Кратай цёмнай вастрогам накормлены.