|
Гга-х! гга-х! гга-х!
................
З падзямельля-скалы чуцен стук малатка;
Гэта Волю куюць гарнякі.
Пад ударам сталёвай, мазольнай рукі
Трашчыць, сыплецца, стогне руда,
Гга-х! гга-х! гга-х!
Б‘ець акордам ў скалу і рагоча граніт,
Дрыжыць, кашляе стогне скляпеньне,
А ў грудзёх гарняка ўжо курыць дынаміт
Захаваны у складках цярпеньня.
Гга-х! гга-х! гга-х!
............
У эфірную высь да прастораў,
Да касуляў зіяючых, чыстых
З сэрцаў палкіх, гарачых, агністых
Мкнецца песьня да зьзяючых зораў.
|
