Гэта старонка не была вычытаная
Як агнёва-сталёвыя коні,
Па гранітным, пылаючым шчыце,
Грыміць песьня агню—перамогі
У вясёлкава-зьзяючай тоні,
У глыбокім, бязьмежным блакіце.
Гэта — песьня з грудзёў мільёна!
Ня чутно ў ёй пакутнага стогна, —
Ня чутно ў ёй бясьсільля, зьнямогі,
Ні журбы, нараканьня, трывогі —
Гга-х! гга-х! гга-х!
Гэта — песьня сьвятла і змаганьня,
Гэта — водгалас будучых дзён,
Калі змоўкнуць журба і стагнаньне,
Калі вырвецца гучны праклён
Сьвету стараму ў часе скананьня —
Гга-х! гга-х! гга-х!
1-VI 1927 г.
|}
