Старонка:Лукішкі (1929).pdf/98

КАСТРЫЧНІК

Віхрыцца бель, — пялёстак рой.
Сакочуць мяліцы над рэчкай.
Чах-чах,
Чах-чах!

Белай кастрой
Неба кастрычніка сьмяецца.

Ля лазьні чорнай, закурэлай,
Ля саламяных згніўшых стрэх.
Пад лоскат мяліц сьнежна-белых —
Бруіць дзявочы шчыры сьмех.

І даль васеньняя сьмяецца,
і рэхам поўніцца прастор.
Ха-ха,
Ха-ха!