Сьвятлістай, ірдзістай гарыць…
Русалка2-я: Ачніся: во кветка —
Адзін раз у летку
Хвіль колькі адно, бач, цьвіце —
Прасьпіш — твая доля
Праміне — ніколі
Ня згоніш, ня зловіш нідзе…
Рус. 2-я:Сон мёдам заклеіў,
Сон макам засеяў,
Сон вочы марочэ яго,
Сон сілы папутаў,
Сон думкі паблутаў…
А ён? — ён ня чуе таго…
Рус. 4-я:Ты сьпіш, — але скора
Прачнешся.
Рус. 2-я:Не ў пару.
Рус. 4-я:Другая сьвітае пара…
Тады лес румотам,
Ні ведзьмы з балота —
Цябе ня устрашэ мара…
Рус. 5-я:Ты сьпіш — як дзяціна,
А прыдзе гадзіна —
Устанеш — твой прыдзе чарод:
Блеск зор залаценькі,
Луч сонца ясьненькі
З блакітных дастанеш высот!
(Усе разам бяруцца за рукі)
Раскажмо, сястрыцы,
Яму нябыліцы,
Каторые збудуцца з ім;
Хай чуе, хай знае,
Яго што чэкае,
Што збудзіцца скора, — аб тым
Раскажмо, сястрыцы.
Рус.4-я(выпушчае рукі і працягіваючы іх над чалавекам, — быццам у гыпнатычным сьне):
Шырока граніцы
Раскінулісь уладства твайго,
Шырока, далёка — ня скінуць вокам,
Вумом не абняці таго:
Во рэчные хвалі,
Сінёвые далі,
Палёў каласісты абшар,
Бары во — зялёны
Дрыжачай каронай
Купаюцца ў небі без хмар.
