Старонка:Лучынка (1914). Кніжка 6.pdf/30

Кажы чаго трэба?
Чалавек(бармочэ; пасьля): Крывавае неба…
Га… ведзьмы дзьве душуць мяне…
Во — шэпчэ… цалуе… (бармочэ)
Рус. 4-я:Кажы больш!
Чалавек:Хачу я
Сваб… (абрывае і бармочэ)
Русалкі:Зморы дзьве бачэ ў сьне…
Чалавек:Во — ведзьмаў шчэняты,
Во — во чарценяты
Наровюць, каб як укусіць…
Вон!…
Русалкі да сябе: Што? што ён кажэ?
Чалавек(голасна): Вон, племя уражэ,
Вон! кветка мая ўжо гарыць…

(апушчае зноу галаву і засыпае).

Рус. 4-я:(бярэ з рук першай русалкі кветку і становіцца над чалавекам):
Устаў дух твой, ды цела
Тваё абамлела, —
Яму шчэ не час уставаць:
Ешчэ ідуць часы тые —
Яно ў міг ажые
І пойдзе ствараць — будаваць…
Рэха:Як цемра загіне,
Як ночка праміне —
Тады пара прыдзе ўставаць.
Усе русалкі: Глянь месяц бялее,
Глянь цемра раднее,
Дык пойдзеш ствараць — будаваць…

(Кідаюць кветкі яму на грудзі; робіцца цемна на хвіліну; прад разсьветам русалкі разбегаюцца; здалек даходзе голас):

Глянь месяц бялее,
Глянь цемра раднее,
Дык пойдзеш ствараць — будаваць…

(Голас ціхне; за лесам загараецца зара раніцы).

Заслона.

Кон. Буйло.