СЛОЎНІК
незразумелых і цяжкіх слоў, якія сустракаюцца ў кнізе „Ля сцен Карфагена“ Г. Флабера
Склаў А. Левашоў
Абадзі́́ры — каменні, якія падаюць з месяца — метэарыты.
Аўгу́р — жрэц, вястун будучыні.
Ага́т — пластаваты рознакаляровы камень.
Акро́паль — па-грэцку — крэпасць унутры горада на ўзвышшы, ахоўваючая самую важную частку, скарбніцу, урадавыя будынкі і інш.
Александрыйскі Маяк, Фарос — гіганцкі маяк, пабудаваны на астраўку пры ўваходзе ў гавань Александрыі, у дэльце Ніла.
Ало́э — афрыканская расліна, пры згаранні пахяе росным ладанам.
Амон — бог Сонца ў егіпцян (рогі Амона — сімвал магутнасці бога).
Амуле́т — ці талісман, ладунка, якой старажытныя народы прыпісвалі чараўніцкае, ці ахоўваючае ад псуцця, хваробы і інш. дзеянне.
Амфітэа́тр — частка глядацкай залі, размешчаная павышаючыміся ўсходнямі, уступамі.
А́мфора — лёгкая грацыёзная судзіна, формы з вузкай і высокай шыйкай і двума згінастымі ручкамі па бакох.
Барвяні́ца — тканіна цёмна-чырвонага, пурпуровага колеру; парфіра.
Балеа́ры — ураджэнцы Балеарскіх астравоў у заходняй частцы Міжземнага мора, ля берагоў у Гішпаніі; умелыя прашчнікі ў войсках Гамількара.
Баліста — баявая мятальная машына для стрэлаў у старажытных; гл. катапульт.
Бэо́тыя — адна з самых велізарнейшых дзяржаў старажытнай Элады — Грэцыі, сталіца Фівы.
Бі́рса — прадмесце Карфагена, на беразе Туніскага возера.
Бруцыум — адна з правінцыі Рымскай Рэспублікі, сучасная Калабрыя — паўвостраў на поўдні Італіі.
Баа́л — уладар багоў, увасабляў прадукцыйныя сілы прыроды. У кожным горадзе старажытнага Ўсхода быў свой Ваал, значэнне якога звязваліся з магутнасцю данага горада.
Вабіло́н — ці Халдэя, — адна са старажытнейшых усходніх культурных дзяржаў у паўднёвай частцы Месапатаміі.
